De voorbereidingen...

In 2006 ben ik eens bij een presentatie van een vriend geweest, Bert, het jaar daarvoor had hij een motorvakantie gedaan in de Himalaya en daar ging hij e.e.a. over vertellen. Hij was met de motor naar de hoogst berijdbare pas van de wereld geweest, 5602 meter.
Zelf had ik helemaal niks met Aziatische landen, landen met vreemde culturen waar ze rare beessies eten.
Maar gaandeweg de presentatie was ik toch wel enthousiast en nieuwsgierig geworden. Later bij hem thuis nog e.e.a. besproken en daarna besloot ik om die reis ook eens te gaan maken, in 2008.
Maar helaas, dat ging even niet door. De reis was al geboekt maar een maand of 2 voor die reis moest mijn galblaas verwijderd worden, een simpele poliklinische operatie. 's Morgens opereren, 's middags uitslapen en 's avonds weer thuis met een dvd'tje op de bank. Tenminste, dat was de bedoeling.
Na de operatie vertelde de chirurg dat hij "per ongeluk" een klein sneetje in de lever had gemaakt maar dat moest geen problemen opleveren.
Aan het eind van de middag werd ik doodziek, "blijft u nog maar een nachtje ter controle, meneer van Hees", werd me verteld.
Ik bleef ziek en 2 dagen later bleek dat er twee-en-een-halve liter bloed in m'n buikholte zat.
Weer geopereerd bloed verwijderd, anderhalve liter donorbloed er bij en nu maar opknappen, ik heb toen een dikke week in het ziekenhuis gelegen.
Maar.... kan ik nu die reis nog wel maken? "Nou, doet u dat maar niet, u bent veel bloed verloren en het duurt maanden om daarvan bij te komen. Als u dan naar grote hoogten gaat dan kunnen we niet voorspellen wat er gebeurd, dat is een risico."
Lekker dan.... Tot overmaat van ramp had ik geen annuleringsverzekering afgesloten dus m'n geld was ik kwijt. Gelukkig was de reisorganisatie (T2E) niet al te moeilijk, ik hoefde alleen m'n vlucht te betalen en als ik een nieuwe reis zou boeken dan zou ik een forse korting krijgen.
In 2010 deed ik een nieuwe poging en toen is het allemaal doorgegaan. Zoals ik al zei had ik niets met Aziatische landen en wist ik niet geheel wat ik kon verwachten, ik heb toen alles maar over me heen laten komen. Maar het was helemaal geweldig! Misschien wel de mooiste vakantie die ik ooit heb gehad, dat smaakte naar meer! Ik wilde graag meer van dit soort reizen maken maar er is natuurlijk ook nog een thuisfront. Miran heeft er geen problemen mee als ik vaker dit soort reizen zou maken zolang het (uiteraard) maar niet elk jaar is.
In 2014 had ik me ingeschreven voor een motorreis door Vietnam maar die ging helaas niet door vanwege een gebrek aan inschrijvingen.
Eind 2015 kwam ik Bert toevallig ergens tegen, we waren allebei, onafhankelijk van elkaar, een stukje aan het motorrijden en in Vianen reden we toevallig achter elkaar. De bromtollen even ergens neergezet en wat bijgeklept. Hij vertelde dat er weer plannen waren om die Himalayareis te gaan maken, er zouden ook wat "oud gedienden" mee gaan, zou halverwege 2017 worden. Ik werd meteen enthousiast. Thuis overlegd en dat was OK.
Er was een appgroep opgericht met alle geïnteresseerden en zo werden we op de hoogte gehouden van alle ontwikkelingen. Eind 2016 heb ik me dan daadwerkelijk ingeschreven voor de reis.
Meteen een afspraak gemaakt bij Traveldoctor want ik had nog wat aanvullende inentingen nodig.
T2E geeft regelmatig presentaties over hun reizen en ook nu was dat het geval. Begin dit jaar was er een algemene presentatie over de reis voor alle geïnteresseerden. In april was er dan een presentatie voor alle deelnemers, er wordt dan verteld wat er allemaal nodig is om de reis te maken, wat je allemaal moet meenemen, het verloop van de reis, hoogteziekte enz.
Vanaf dat moment werd het steeds drukker in de appgroep, we hielden elkaar op de hoogte van onze voorbereidingen. En zeker het aanvragen van een Indiaas visum is geen sinecure. India is een verschrikkelijk bureaucratisch land, de regels en procedures voor het aanvragen van een visum veranderen bijna maandelijks. In een mail geeft T2E daarvoor aanwijzingen en tips maar dan nog is het erg ingewikkeld.
Via een website moet je een formulier invullen, daar wordt je bijna letterlijk het hemd van het lijf gevraagd, je moet zelfs allerlei gegevens van je ouders invullen.
Het lukte me om alles in één keer goed in te vullen maar via de appgroep zag ik dat een hoop deelnemers er moeite mee hadden en dat snap ik. Via de app gaven we elkaar aanwijzingen en tips en uiteindelijk is het bij iedereen gelukt.
Als het formulier was ingevuld dan moest het afgedrukt worden. Met dat formulier, je paspoort en wat pasfoto's ga je dan naar de ambassade om een visum aan te vragen. Tenminste, dat dacht ik.
Middagje vrij genomen en op de bromtol naar Den Haag gereden. Daar aangekomen bleek die ambassade en fort te zijn, hoge hekken, overal camera's, alles schreeuwde "opzouten!", leek me nou niet een plek om een visum aan te vragen.
En inderdaad... Ik belde aan en een norse mevrouw vertelde dat ik naar het visumburo in de parkstraat moest. Ik denk dat ik de kleine lettertjes niet goed gelezen had. Maar waarom staat het adres van de ambassade dan in hemelsnaam met vette letters boven aan dat formulier?
Bij het visumburo was het niet zo druk, ik werd vrijwel direct geholpen. Formulier, paspoort en foto's ingeleverd, alle vingerafdrukken genomen, even een dikke 130 euro aftikken en binnen 10 minuten stond ik weer buiten, het paspoort zou met een koerier teruggestuurd worden.
Via mail en sms werd ik op de hoogte gehouden van de voortgang van de aanvraag. En inderdaad, ik heb alles bij elkaar een bericht of 4 gehad en steeds werd er gemeld dat alles overgedragen werd aan een andere afdeling....
Een dag of wat later lag m'n paspoort op de deurmat. Ik dacht dat het aangetekend verstuurd zou worden, blijkbaar niet. Maar het visum was in de pocket!
Een week of twee geleden zijn Miran en ik nog even de stad in geweest, voor deze reis moest ik nog de nodige inkopen doen. Op het lijstje stonden o.a.:
-Sneldrogende T-shirts, onderweg moet nog wel eens een wasje gedraaid worden
-Pennen, we gaan op bezoek bij een school voor nomadenkinderen en pennen kunnen ze altijd gebruiken
-Ballonnen en bellenblaas, kinderen in India kennen dat niet maar ze vinden het wel erg leuk
-De nodige medicijnen, norit, ibuprofen, iets tegen diarree enz.
-Wetties, in de hogere Himalaya zijn geen hotels maar slaap je in kampen, je kunt je dan "wassen" met wetties.
-Antibacteriële gel, in India zijn ze niet zo hygiënisch
En nog wat van dat soort dingen.
Afgelopen week heb ik lange dagen gemaakt, ik werk bij en klein bedrijfje waar ik een sleutelfunctie heb en als je dan 3 weken afwezig bent dan moet er behoorlijk wat voorbereid worden. Drie dagen achter elkaar om 5:00 vertrokken en om 20:00 weer thuis...
Dinsdag en woensdag ging goed maar op donderdag begon ik er toch wel last van te krijgen.
Afgelopen vrijdag was ik wel op tijd klaar, alles overgedragen aan m'n collega's... Vakantie!
De vlucht naar India is met een tussenstop in Frankfurt. Met Lufthansa vliegen we naar Frankfurt en met Air India vliegen we dan naar Delhi.
Voor de vlucht naar Delhi konden we afgelopen vrijdagavond al inchecken. De E-tickets hadde we van T2E al gekregen en in hun laatste mail stond een site waar je kon inchecken.
Ik was de eerste van ons gezelschap die ingecheckt was maar dat had wel weer de nodige voeten in aarde, wederom werd je hele doopzeel gelicht en moest er van alles ingevuld worden, visumnummer, waar je visum afgegeven was enz.
Maar goed, het was gelukt, ik had m'n boarding pass en dat liet ik weten in onze appgroep.
En meteen werd het weer erg druk op de app want een aantal snapten het niet helemaal en dat begrijp ik, het is een ingewikkeld formulier. Dus hier en daar de nodige hulp geboden en uiteindelijk is het iedereen gelukt.
Gistermorgen ben ik m'n paklijst nagelopen en heb ik alles ingepakt, ik kwam uit op 21 kg bagage en er mag 23 kg mee, da's weer mats want het motorpak moet mee, helm handschoenen en dat weegt allemaal nogal wat.
Daarna zijn Miran en ik lekker een dagje naar de sauna geweest, even wat qualitytime omdat we elkaar de komende 3 weken niet zien.
We hebben wat rondjes sauna gedaan en hebben buiten lekker liggen luieren op een ligbed. Het was bewolkt maar de temperatuur was goed.
Aan het eind van de middag hadden we een hamambehandeling gereserveerd, even lekker ontspannen terwijl he helemaal gewassen en gemasseerd word, echt héérlijk!
Maar na die hamam begonnen m'n buik en borst behoorlijk te branden, het was helemaal rood! Het blijkt dat, ondanks de bewolking, die zon aardig aan het branden was. En ik denk dat dis scrub tijdens de hamam er ook niet positief aan bijgedragen heeft.
Gelukkig is het niet heel ernstig, denk dat het met een dag of twee wel weg is.
Nog even lekker gegeten en zo rond een uur of half negen waren we weer thuis, lekker daggie gehad.
Sjaak even uitgelaten en meteen de laptop aangeslingerd want ik moest nog inchecken voor Lufthansa, dat kon pas 24 uur van tevoren. In de appgroep zag ik dat iedereen al ingecheckt was.
Er werd nog wat over en weer ge-appt want we komen steeds dichterbij en we hebben er allemaal erg veel zin in.
Ook heel veel vrienden die me berichtjes hebben gestuurd en me een fijne vakantie hebben gewenst. Zelfs m'n schoonmoeder had me daarom een kaartje gestuurd. Leuk!
Nog een beetje suf en rozig van de sauna zijn we lekker op tijd ons bedje in gekropen.
Vandaag nog een lui daggie en vanmiddag zo tegen drieën vertrekken we naar Schiphol. Daar zullen we oude bekenden en nieuwe reisgenoten tegenkomen. Heb er zin in!